Εχω θεραπευτει ή απλα δεν ποναω;

//Εχω θεραπευτει ή απλα δεν ποναω;

Σε προηγούμενο post μας έχει γίνει μεγάλη αναφορά στον χρόνιο πόνο και πως επηρεάζει τη ζωή μας. Σήμερα θα αναλύσουμε τι γίνεται όταν συμβαίνει το αντίθετο.

Όταν υπάρξει ένας τραυματισμός, για παράδειγμα κάποια θλάση ή πόνος στον αυχένα ή τη μέση και ο αρχικός πόνος εξαφανιστεί, έχω θεραπευτεί;

Ο πόνος είναι ένας προειδοποιητικός μηχανισμός ο οποίος μας ενημερώνει για πιθανές βλάβες στον οργανισμό μας. Υπάρχει η πεποίθηση ότι ο πόνος είναι εχθρός μας, ενώ στην ουσία είναι ένας παρεξηγημένος φίλος. Μας προφυλάσσει από μεγαλύτερες βλάβες , ενώ επίσης πολλές φορές μας δείχνει τον δρόμο που χρειάζεται να ακολουθήσουμε στην αποκατάσταση.

Ο πόνος σίγουρα αποτελεί μια δυσάρεστη εμπειρία , οπότε οι ασθενείς κατεφεύγουν σε διάφορες ουσίες που υπάρχουν για την καταπολέμηση του (ιβουπροφαίνη , παρακεταμόλη, φαινοπροφάνη, Νιφλουμικό οξύ, Μορφίνη κλπ) . Οι ουσίες αυτές αναστέλλουν την δράση των προσταλγανδινών που είναι υπεύθυνες για την διευκόλυνση και τη δημιουργία των φλεγμονών .

Έτσι ο οξύς πόνος εξαφανίζεται και εσφαλμένα ο ασθενής πιστεύει ότι έχει θεραπευτεί πλήρως. Ο κίνδυνος που δημιουργείται με την απουσία του πόνου είναι ο εξής: Δίνεται η πεποίθηση στον ασθενή ότι έχει θεραπευτεί, κάνοντάς τον πιο επιρρεπή σε υποτροπές.

Πως μπορώ να γνωρίζω ότι έχω θεραπευτεί πλήρως;

Υπάρχει μια διαδικασία που οι επαγγελματίες υγείας ονομάζουν κλινική αξιολόγηση. Όπως όταν παίρνουμε ένα φάρμακο για κάποια ασθένεια , ξανακάνουμε εξετάσεις για να δούμε ότι έχουμε ιαθεί πλήρως, με τον ίδιο τρόπο υπάρχει η ανάλογη αξιολόγηση για τους μυοσκελετικούς τραυματισμούς .

Η αξιολόγηση εμπεριέχει τους παρακάτω πυλώνες :

1) Αξιολόγηση δύναμης

2) Αξιολόγηση εύρους κίνησης

3) Αξιολόγηση ισορροπίας / ιδιοδεκτικότητας

4) Αξιολόγηση αερόβιας / αναερόβιας ικανότητας (ειδικά αν μιλάμε για αθλητές)

Όταν τα αποτελέσματα είναι ικανοποιητικά , τότε μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι ο ασθενής έχει ιαθεί πλήρως και είναι έτοιμος να επιστρέψει στις καθημερινές δραστηριότητες με τον μικρότερο κίνδυνο υποτροπής.

Συνοψίζοντας , ο πόνος είναι ένας προειδοποιητικός μηχανισμός και η παρουσία του μας προφυλάσσει. Όταν απουσιάζει, πρέπει να είμαστε πολύ πιο προσεκτικοί , αφού ο κίνδυνος υποτροπής είναι μεγάλος. Άρα λοιπόν το ότι δεν πονάω δεν σημαίνει ότι έχω θεραπευτεί πλήρως !

ΥΓ. Τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα όπως είναι το brufen, Voltaren, Niflamol , Panadol, Depon, Apotel, Nurofen κλπ ενεργούν ενάντια σε μεσολαβητές που επηρεάζουν μια σειρά από βιολογικές διαδικασίες και ονομάζονται προσταλγαδίνες. Οι προσταλγαδίνες είναι υπέυθυνες για τις φλεγμονές , τα οιδήματα, την διέγερση των νευρικών υποδοχέων κατά την καταστροφή ιστών προκαλώντας πόνο. Όταν χρησιμοποιούμε παυσίπονα, αναστέλλεται η δράση τους , προσφέροντάς μας έτσι αναλγησία !